دو روی یک سکه

مشکل فرهنگی جامعه را اسلام، شیعه و پیروی از آیینی که متجاوزان به ایران سردمدارش بودند می داند. نه هیچ دین دیگری را از طریق منابع معتبر مطالعه کرده است و نه اسلام را. نمی داند که به هر دینی نقد های فراوانی وارد است. 

ادعای روشنفکری اش هم می شود. هر فرد مذهبی ای را امل می نامد و خود را به دلیل لامذهب بودن فرهیخته.

اما ماهیت رفتارهایش با آن فرد مذهبی بی منطق -که هرچه به او می گویند را باور می کند- که از رفتارهای او به تنگ آمده و از سر تلافی به دین او حمله می کند یکی است. 

هر دو فقط خود را قبول دارند.

هر دو هر که مانند خوشان فکر نمی کند را جاهل می دانند.

هر دو به عقاید متفاوت با خود توهین می کنند.

هر دو همه چیز را صفر یا یک و مطلق می بینند.