وارونگی!

هر گاه امیدی کم سو در خصوص آینده جامعه ای که در آن زندگی می کنم در دلم زنده می شود، یاد فساد اخلاقی و واژگونی ارزش ها می افتم و امیدم رنگ می بازد.

معیار خوبی افراد نماز خواندن، روزه گرفتن و ... است و معیار بدی رابطه با جنس مخالف، بد حجابی، خوردن نوشیدنی های الکی و ...

کسی برایش دزدی، کسب پول ناپاک، کلاه برداری، دروغ گویی، غیبت کردن، زیر آب زدن و ... مهم نیست.

معیارهای مهم برای ما نه معیار های اجتماعی که معیارهای فردی است. به خصوصیات فردی ای که اصولاً اموری است شخصی و به خود افراد مربوط است همه کار دارند. ولی به خصوصیات اجتماعی افراد که می تواند به بر جامعه اثر مثبت یا منفی داشته باشد کسی کاری ندارد.

همه چیزمان به همه چیزمان می آید!