روشنفکر ترین ما هم بلد نیستیم به دیگران اعتماد کنیم ؛ حالا این اعتماد چه به بچه مان باشد برای انتخاب یک دوست ، چه به مردمی باشند که بخواهند سرنوشت خود را انتخاب کنند.
حتی اگر نیت پلیدانه ای در کار نباشد و به خاطر منفعت طلبی به جای دیگران تصمیم نگیریم ، با این بی اعتمادی که اسمش را «دلسوزی» می گذاریم ، حداقل ، حق انتخاب و حتی حق اشتباه کردن را از دیگران سلب می کنیم . . .
و دیگران تاوان تصمیمات اشتباه ما را می دهند ، نه تاوان اشتباه خودشان را !
تاوان اشتباه دیگری را دادن ، هر آنشی را سرد می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر