تا بوده همین بوده !

یک رابطه با همه ی نکات مثبتش ، هر چقدر هم که عمیق باشد ، وقتی به پایان نزدیک می شود ، کرمی درون وجود دو طرف متولد می شود ، رشد می کند و شکل می گیرد که نا خود آگاه یا خود آگاه دو طرف خوبی ها را کم رنگ ببینند و بدی هایی که پیش از آن پذیرفته بودند را پیراهن عثمان کنند و جنگی راه بیاندازند که با کمک کینه و نفرت حاصل از آن غم جدایی را تاب بیاورند ...
این رسم جدایی است ! آخر مگر می شود با خوبی ها و لذات دوران با هم بودن ، تنها با یک سری دلیل و برهان ، دوری را هضم کرد ؟ راه رهایی از عشق ، نفرت است ...